در جمله ی زیر چند غلط املایی به چشم می خورد؟

راجبِ خاهرانه این کلاص و برادرانه کلاص بَدی سهبط کنیم

پاسخ آخر متن👇👇👇

یکی از دستاوردهای شیوع دنیای مجازی، آشکار شدن سواد نوشتاری ما یا همان غلط های املایی بود.

در این مورد که رسم الخط زبان فارسی به دلایل زیر، از الفبای بغرنجی برخوردار است شکی نیست:
_ وفور نامطابقت های املایی: خواهر، شنبه …
_ پر نقطه بودن حروف: ژ، پ، چ …
_ تعدد حروف هم صدا: ز، ذ، ض، ظ
_ ناسازگاری نوشتاری مصوت های کوتاه با بقیه ی حروف.
و موارد دیگری
اما نمی توان منکر این شد که عدم انطباق حروف الفبا با زبان یک قوم در همه جا دیده می شود.

در ایران، در یک قرن اخیر، معضل سواد خواندن و نوشتن، تقلیل یافته است و جامعه به سمتی هل داده شد که امکان یادگیری خواندن و نوشتن نسبت به صد سال قبل بیش تر شده.

املای غلط، هر جور قابل دفاع باشد در یک مورد، قابل دفاع نیست و آن هم این که شخص، به حتم، حداقل مطالعه ی اختیاری را ندارد.
به زبان ساده تر، او اهل مطالعه نیست.

صرف نظر از املای نادرست در نوشتن واج هایی که چند نماینده دارند، آن چه حیرت آور است رسم الخط غلطی است که از درک نادرست قواعد زبان شناختی نشات می گیرد.
آن هم وقتی بین جامعه ی تحصیل کرده رایج است.
مهم ترینش یا به عبارتی، رایج ترینش نمونه ی زیر است:

ما در زبان فارسی، واژه بند داریم که کسره است:
هوای بارانی شمال

واژه بند کسره، به صورت « -ِ » یا « ی » یا « ءِ » خودش را نشان می دهد که البته در رسم الخط مشوش چند دهه ی اخیر گاهی به صورت همزه صحیح خوانده شد و گاهی ناصحیح.
در رسم الخط مجازی که با وساطت کیبو‌رد اتفاق می افتد اغلب، این واژه بند به شکل « ه » می آید که این «های ماقبل مکسور»، همان شکل مخفف فعل « است » در زبان محاوره ماست:

هوا خوب است
که در زمان محاوره می شود:
هوا خوبه

باید از جایگزینی این دو بپرهیزیم.

رسم الخط نادرست در ذهن من، گناه یا یک موقعیت قابل تقبیح نیست اما نمی شود انکار کرد که یا باید به کل حروف الفبامان را عوض کنیم که کاری عمیقااا پر هزینه است
و یا بهتر است دست کم جامعه ی تحصیل کرده، آن را مثل نزاکت عمومی، رعایت کنند.

البته بماند که بنده به اغلب سنت های رایج بی اعتمادم و ترجیحم انقلاب همه جانبه ی عادت ها و سنت هاست اما خب در حالت عادی و عرفی بهتر است کمی کم غلط تر بنویسیم.

راجع به خواهران این کلاس و برادران کلاس بعدی صحبت کنیم.

حسین نژاد